Toplum Ve Çevre Temizliği

Bir şehrin, kasabanın, köyün sokakları, parkları, çeşmeleri, kütüphaneleri ve her gün halkın girip çıktığı, işlerini yaptırdığı hükümet daireleri genel yerlerdir. Buraları, şehir halkının ortak mali sayılır, Böyle yerlerin temizliği, güzelliği oradaki halkın terbiyesini, zevkini ve uygarlık derecesini; pisliği, çirkinliği de geriliğini gösterir.

Herkes evinin, dükkânının önünü süpürür, çöpleri sokağa atmaz, her zaman girip çıktığı hükümet dairelerinin, banka, sinema gibi yerlerin koridor ve salonlarım kirletmez, parklara zarar vermezse bu yerler ancak o zaman temiz kalır. Oraların güzelliği böylece korunur, Yoksa temizliği sadece bu işlere ayrılmış olan insanlardan beklemek doğru değildir. Çünkü ahalisi pis ve geri olan bir memlekette halkın sayısı kadar temizlik işçisi olsa gene yetişmez. Bir taraftan temizlenirken öbür taraftan kirletilirse işçinin emekleri boşa gider. Hükümetin veya belediyelerin vatandaşların sağlığını korumak için aldığı birtakım tedbirler, koyduğu kurallar vardır, Sokaklarda gürültü etmek, yerlere tükürmek, çöp dökmek, balkonlardan halı silkelemek, tramvaylar yürürken inmek, yahut binmek yasak edilmiştir, Bunlar gibi daha birçok belediye yasakları vardır. Bu yasaklara kulak asmıyanlar cezalandırılır,

Memleketini, milletini seven her Türk kendi iyiliği, sağlığı, rahatı için konulan kurallara uygun hareket eder.

Parklar hepimizin parkı, çeşmeler hepimizin çeşmesi, yollar hepimizin yoludur. Resmî binalar hepimizin girip çıktığı yerlerdir. O halde bunları temiz tutmak, korumak da gene hepimizin ödevidir: Türk çocuğu, her işte olduğu gibi, bu işte de ödevini bilir. Evi kadar okulunu, sokağını, parkını da temiz tutar. Sokaklara hiçbir çöp, en küçük bir kâğıt parçası bile atmamalı, yerlere tükürmemelidir.

Sokakları, caddeleri temiz olan bir memlekette yürümek bir zevktir. Yollarda daima sağ taraftan yürümelidir. Böylece karşıdan gelenlere çarpılmaz, rahat ve kolay yol alınır.

Yayalar bir kaldırımdan ötekine geçerken, dikkatli olmalı, acele etmemeli; fakat taşıtları da fazla bekletmeden geçıt verilmelidir.

Telâşlı hareketler taşıtları idare edenleri şaşırtabileceği İçin lüzumsuz telâşlardan, acele hareketlerden daima kaçınmalıdır. Yollarda toplu bir halde durup konuşmak doğru değildir, Böyle yapanlar nezaketsiz ve bilgisiz insanlardır. Çünkü yol, sadece yürüyüp gitmek içindir: Başkalarının yolunu kesmeye kimsenin hakkı yoktur, Yolda yasladığımız ihtiyarlara, sakatlara, küçüklere yardım etmek bir insanlık borcudur. Taşıtlarda ayakta kalan sakatlara, ihtiyarlara, kadınlara yer vermelidir.